Wejście na Małą Wysoką (słow. Východná Vysoká 2429 m n.p.m.) od strony północnej zaczyna się na Łysej Polanie po słowackiej stronie potoku Biała Woda. Wyprawa jest wyjątkowo atrakcyjna, ponieważ przejdziemy dolinami, którymi od ponad 100 lat podążają taternicy, aby zdobyć najwspanialsze ściany takich szczytów, jak Ganek, Rumanowy czy Młynarczyk lub przejść przez Żelazne Wrota do dzikiej Doliny Złomisk. Znad Litworowego Stawu, Polskiego Grzebienia i szczytu Małej Wysokiej będziemy podziwiali panoramy najwyższych tatrzańskich szczytów z Gerlachem i Łomnicą włącznie. Po drodze przejdziemy przez wszystkie piętra roślinności i nawet latem natrafimy na pola śnieżne. Trasa jest długa i męcząca, ale za to stosunkowo mało uczęszczana.

Kraj: SłowacjaLitworowy Potok (słow. Litvorový potok)
Rejon: Tatry Wysokie
Na małą Wysoką można też wejść od południowej strony z Doliny Wielickiej
Czas: 1 dzień
Pora roku: lato, jesień

Trudności: brak trudności technicznych, niewielka ekspozycja na podejściu z Polskiego Grzebienia na szczyt, wymagana bardzo dobra kondycja
Różnica wzniesień: 1464 m

Suma wzniesień: 1464 m
Długość trasy:  29,4 km
Czas wyprawy: (sam przemarsz): 11:30 h

Ważne: Trasa jest zamknięta od 1 listopada do 31 maja.

Ważne: Konieczne ubezpieczenie w Tatry Słowackie

Zobacz dodatkowe informacje:

Mapa online: Tatry Polskie i Słowackie

DOJAZD       EKWIPUNEK      POGODA

UBEZPIECZENIA online

NOCLEGI online


Poniżej prezentujemy fragment mapy  Wydawnictwa Compass z zaznaczoną trasą na Małą Wysoką (linia fioletowa)

Mapa trasy na Małą Wysoką

Wycieczkę roDolina Białej Wody - początek szlaku na Łysej Polaniezpoczynamy z parkingu na Łysej Polanie. Zaraz za mostkiem zaczyna się szeroka szutrowa droga biegnąca równolegle do Białki. Po ok. 40 min. docieramy do polany Biała Woda, stoi tutaj leśniczówka TANAP-u. Zaraz obok szlaku znajduje się ławostół, opodal źródełko. Jest to dobre miejsce na odpoczynek. Jest to jednocześnie koniec dostępnej trasy rowerowej. Należy też pamiętać, że dalszy odcinek jest otwarty od 16 czerwca do 30 października.
Na wysokości polany Biała Woda, po drugiej stronie potoku Biała Woda znajduje się Schronisko w Roztoce.

Otoczenie Doliny Żabiej Białczańskiej widziane z Polany Białej Wody

Otoczenie Doliny Żabiej Białczańskiej widziane z Polany Białej Wody

Od strony pd. wsch. „dochodzi” wąska Dolina Spismichałowa. W jej górnej części, na wysokości 1767 m, znajduje się wejście do najdłuższej i najgłębszej jaskini w Tatrach Słowackich nazwanej przez odkrywców „Cień księżyca”, a zgodnie z obowiązującą terminologią tatrzańską „Jaskinią w Horwackim Wierchu”.
Nasza droga biegnie cały czas przez las, wzdłuż potoku Biała Woda. Po prawej stronie mijamy charakterystyczną ścianę Młynarczyka (słow. Mlynárik, ok. 1785 m). Stroma, 300-metrowa ściana opada do Doliny Białej Wody, znajdują się w niej jedne z najtrudniejszych w Tatrach drogi wspinaczkowe.

Mijamy Polanę pod Wysoką (słow. Poľana pod Vysokou, ok. 1310 m) skąd w prawo odchodzi ścieżka na „taborisko” (pole namiotowe dla taterników), i dalej do Ciężkiej Doliny.
Nasza droga zaczyna wspinać się ostro na próg Kaczej Doliny (słow. Kačacia dolina). Pomiędzy coraz niższymi drzewami przechodzącymi w kosówkę możemy podziwiać kaskady Kaczej Siklawy (słow. Hviezdoslavov vodopád).

Na progu doliny przekraczamy dwukrotnie Litworowy Potok (słow. Litvorový potok) – piękne miejsce na odpoczynek i delektowanie się panoramą szczytów, które od ponad stu lat są wyzwaniem dla taterników.

Otoczenie Doliny Kaczej

Podziwiamy Kaczą Dolinę z jej Zielonym Stawem (słow. Zelené Kačacie pleso) i wspinamy się do kolejnego – Litworowego Stawu (słow. Litvorové pleso, 1860 m). Jest to równie malownicze miejsce.
Rozciąga się stąd wspaniały widok na wnętrze Doliny Ciężkiej, w której widać taflę Ciężkiego Stawu (słow. Ťažké pleso, 1612 m), jak gdyby zawieszonego nad progiem doliny.

Nad nim  górują szczyty Rysów, a w kierunku południowym widzimy ściany Ganku (słow. Ganek, 2462 m, 2425 m) i Rumanowy Szczyt (słow. Rumanov štít, 2428 m, 2419 m) i dalej grań z Żelaznymi Wrotami (słow. Železná brana) i charakterystyczną iglicą Zasłonistej Turni ((słow. Veža Železnej brany). Panoramę dopełnia Zmarzły (słow. Popradský Ľadový štít, 2390 m) i Kaczy Szczyt (słow. Kačací štít, 2395 m).

Panorama rejonu Doliny Ciężkiej z Doliny LitworowejPanorama rejonu Żelaznych Wrót z Doliny LitworowejNa tej wysokości nawet w lecie natrafiamy na płaty śniegu, a roślinność jeszcze w lipcu jest raczej wiosenna.

Wspinamy się na kolejne piętro ze Zmarzłym Stawem pod Polskim Grzebieniem (słow. Zamrznuté pleso, 2047 m). Nazwa stawu jest adekwatna do warunków, jakie tu panują. Kra na stawie utrzymuje się czasem nawet przez całe lato. Temperatura wody jest bardzo niska, wg pomiarów Eugeniusza Romera w 1906 r. temperatura powierzchniowa wynosiła 1,7 °C w pełni lata. Trawersujemy piargi pokryte płatami śniegu i podchodzimy pod ścianę Małej Wysokiej, w lewo biegnie niebieski szlak na Przełęcz Rohatka (słow. Prielom, 2288 m) i dalej do Doliny Staroleśnej, a my za zielonymi znakami wspinamy się po osuwających się piargach na Polski Grzebień (słow. Poľský hrebeň, 2200 m). Przechodzenie przez płaty śniegu jest bardzo niebezpieczne, poślizgnięcie się grozi zjazdem po zalodzonej powierzchni i wpadnięcie z dużą prędkością w rumowisko kamieni, co może skończyć się tragicznie. Dobrze jest mieć czekan lub przynajmniej kijki.

Na przełęczy warto zrobić postój, otwiera się stąd piękny widok na całą grań Gerlacha (słow. Gerlachovský štít, 2655 m) i opadającą pod nim Dolinę Wielicką. W dole wyraźnie widać budynek Śląskiego Domu (Hotel górski „Śląski Dom”, Schronisko Śląskie, słow. Sliezsky dom) nad Wielickim Stawem.

Po krótkim odpoczynku ruszamy granią za żółtymi znakami prosto na szczyt Małej Wysokiej. Mijamy krótki odcinek ubezpieczony łańcuchem i wspinamy się dalej przez kolejne płyty i progi. Po niecałej godzinie stajemy na szczycie, na wysokości 2429 m.

W sezonie bywa tu spory ruch i trzeba sobie znaleźć bezpieczne miejsce (ostrożnie – były wypadki), z którego będzie można spokojnie oglądnąć panoramę najwyższych tatrzańskich szczytów. W kierunku wschodnim otwiera się pod nami rozległa Dolina Staroleśna (słow. Veľká Studená dolina) z licznymi stawami i Zbójnicką Chatą (Schronisko Zbójnickie, słow. Zbojnícka chata, ok. 1960 m) oraz widocznymi wokół szczytami Łomnicy (słow. Lomnický štít, 2634 m), Pośredniej Grani (słow. Prostredný hrot,2441 m) i po południowej stronie Staroleśnym Szczytem (Staroleśna, dawniej Staroleśniański Szczyt, słow. Bradavica).

Mała Wysoka - panorama Doliny Staroleśnej

Na południe zbiega Dolina Wielicka, z której wyrastają ściany najwyższego w Tatrach Gerlacha z charakterystycznym Żlebem Karczmarza (słow. Krčmárov žľab) .

Sciany Gerlacha z charakterystycznym Żlebem Karczmarza

Na zachód możemy podziwiać bardzo daleką panoramę wzdłuż głównej grani Tatr, aż po Czerwone Wierchy. Na pierwszym planie widzimy otoczenie Doliny Kaczej, następnie Doliny Ciężkiej, Rysy i grań Miedzianego. Na dalszym planie cała Orla Perć od Świnicy do Wołoszyna, a za nimi Czerwone Wierchy i kolejne szczyty Tatr Zachodnich.

Mała Wysoka - panorama w kierunku zachodnim

Na Polski Grzebień schodzimy tą samą drogą i tu możemy zejść do Doliny Wielickiej (1:30 h do Śląskiego Domu), przejść przez Rohatkę do Zbójnickiej Chaty (ok. 2:00 h) lub wrócić z powrotem na Łysą Polanę (ok. 4:30 h). Ze względów logistycznych (samochód) wybieramy dłuższą drogę, ale dzięki temu jeszcze raz będziemy mogli podziwiać wspaniałe panoramy Kaczej Doliny.
Bardzo zmęczeni już o zmroku (ostatni odcinek na czołówkach) docieramy bezpiecznie na Łysą Polanę.