Grań Rohaczy – Ostry i Płaczliwy

Przejście grani Rohaczy od Wołowca przez Rohacz Ostry i Rohacz Placzliwy do Smutnej Przełęczy jest na pewno najtrudniejszym szlakiem Tatr Zachodnich – nie bez powodu porównywany jest z Orlą Percią. Wspinaczka na szczyt Rohacza Ostrego przez Rohackiego Konia, jest ze względu na ekspozycję, niezwykle emocjonująca.

Wyprawa obfituje wspaniałymi panoramami, przede wszystkim całych Tatry Zachodnich. Przy dobrych warunkach możemy również zobaczyć bardzo odległe szczyty Tatr, takie jak Gerlach, Lodowy Szczyt czy Kołowy Szczyt.
W Dolinie Smutnej i pod Jamnicką Przełęczą często możemy spotkać świstaki i kozice.
Jeżeli wystarczy nam czasu i sił trasę możemy połączyć z kolejnym odcinkiem grani na Banówkę [opis trasy: “Grań Rohaczy – Hruba Kopa, Banówka”].

Kraj: Słowacja
Rejon: Tatry Zachodnie
Punkt wyjścia: parking Ośrodka Narciarskiego Roháče – Spalena
Czas: 1 dzień
Pora roku: lato, jesień
Trudności: odcinki trudne technicznie (łańcuchy), miejscami bardzo duża ekspozycja, wymagane doświadczenie wysokogórskie
Suma wzniesień: ok. 1460 m
Długość trasy: 21 km
Czas wyprawy: (sam przemarsz): 7:30 h

Ważne: Trasa jest zamknięta od 1 listopada do 31 maja.

Ważne: Konieczne ubezpieczenie w Tatry Słowackie.

Zobacz dodatkowe informacje:

Mapa online: Tatry Polskie i Słowackie

DOJAZD      EKWIPUNEK      POGODA

UBEZPIECZENIA online

NOCLEGI online

Więcej praktycznych informacji – w panelu bocznym (PC) lub na dole strony (mobile).

Poniżej prezentujemy fragment mapy “Tatry Polskie i Słowackie” Wydawnictwa Compass – trasa na Rohacze

Wyprawę rozpoczynamy z parkingu Ośrodka Narciarskiego Roháče – Spalena. Na czerwony szlak prowadzący Doliną Rohacką docieramy zielonym szlakiem łącznikowym, który rozpoczyna się w lewej górnej części parkingu (wschodni róg). Dzięki temu skrótowi w 8 min. stajemy na skrzyżowaniu Sindlovec.

Przed nami ponad godzina marszu asfaltem do Bufetu Rohackiego (słow. bývalá Ťatliakova chata). Po drodze mijamy skrzyżowanie na Adamculi [więcej o Adamculi w Ciekawostkach] i możemy podziwiać odsłaniające się widoki na grań Rohaczy.

Na końcu asfaltowej drogi docieramy do Bufetu Rohackiego [opis Bufetu Rohackiego w Ciekawostkach].

Zmieniamy kolor szlaku na zielony i zmieniamy kierunek marszu prawie o 180 st. w kierunku Przełęczy Zabrat (słow. sedlo Zábrať 1656 m n.p.m.). Długimi trawersami, w niecałą godzinę stajemy na przełęczy.

Znowu zmieniamy szlak, tym razem na żółty i idąc widokową granią wchodzimy na szczyt Rakonia (słow. Rákoň, 1879 m n.p.m.). Jest to idealne miejsce do obejrzenia całej panoramy grani Rohaczy od Wołowca, aż po Brestową.

Panorama z Rakonia (słow. Rákoň, 1879 m) na otoczenie Doliny Rohackiej

Znajdujemy się na grani, którą przebiega granica polsko-słowacka. Od północy dociera tu niebieski szlak z Grzesia (słow. Lúčna, 1653 m m.n.p.) oraz zielony z Doliny Chochołowskiej.

Panorama z Rakonia (słow. Rákoň, 1879 m) w kierunku Grzesia (słow. Lúčna, 1653 m)

Ruszamy dalej granią, niebieskim szlakiem na szczyt Wołowca (słow. Volovec, 2064 m n.p.m.). Jest to kolejny, wspaniały punkt widokowy na polskie i słowackie Tatry Zachodnie. Możemy dokładnie przyjrzeć się całej trasie, którą mamy do pokonania.

Panorama ze szczytu Wołowca (słow. Volovec 2064 m na polską część Tatr Zachodnich

Główną granią Tatr w kierunku południowym (znaki czerwone) schodzimy na Przełęcz Jamnicką (słow. Jamnícke sedlo), gdzie niebieski szlak schodzi w dół do Jamnickich Stawów i dalej do Jamnickiej Doliny.

Okolicę tą zamieszkują świstaki i kozice, często można je zobaczyć nawet przy samym szlaku.

Teraz zaczyna się prawdziwa wspinaczka granią prosto na skalisty, i jak sama nazwa wskazuje, Ostry Rohacz (słow. Ostrý Roháč, 2088 m n.p.m.).

Przechodzimy nad kilkusetmetrowym urwiskiem (łańcuchy) opadającym do Smutnej Doliny i docieramy do kulminacyjnego punktu trasy, który stanowi Rohacki Koń, czyli ostry fragment grani (żyletka). W bardzo eksponowanej wspinaczce pokonujemy go przy pomocy łańcuchów.

Schodzimy nieco w wycięcie Rohackiej Szczerbiny i później 5-metrowym kominkiem z łańcuchem wchodzimy na szczyt Rohacza Ostrego.

Zejście jest już łatwiejsze, ale dalej obfituje w elementy wspinaczkowe, które pokonujemy przy pomocy łańcuchów.

Po godzinie wspinaczki (licząc od Jamnickiej Przełęczy) schodzimy na Rohacką Przełęcz (słow. Roháčske sedlo). Po naszej lewej stronie otwiera się widok na Rohacki Kocioł z maleńkim stawkiem.

Stromą granią wspinamy się w kierunku drugiego Rohacza. Przed jego szczytem dołącza do nas żółty szlak z Żarskiej Przełęczy.

Po paru minutach stajemy na szczycie Rohacza Płaczliwego (słow. Plačlivý Roháč, 2125 m n.p.m.), który jest nieco wyższy od Ostrego [Rohacze: nazwa, wysokości w Ciekawostkach]. Pod szczytem warto znaleźć sobie jakieś bezpieczne miejsce, aby móc spokojnie zobaczyć wspaniałą panoramę całych Tatr Zachodnich i widocznych również charakterystycznych szczytów Tatr Wysokich.

Ze szczytu możemy dokładnie prześledzić całą przebytą trasę, oraz przyjrzeć się kolejnemu odcinkowi grani Rohaczy na Hrubą Kopę i Banówkę (zobacz naszą wyprawę na : “Grań Rohaczy – Hruba Kopa, Banówka”).

Panorama z Rohacza Płaczliwego (słow. Plačlivý Roháč, 2125 m) w kierunku Banówki i Brestowej

W pół godziny, bez trudności schodzimy na Smutną Przełęcz (słow. Smutne sedlo). Opuszczamy grań i w prawo, niebieskim szlakiem schodzimy do Smutnej Doliny.

W połowie zejścia spotkaliśmy grupę bardzo fotogenicznych świstaków, które chętnie pozowały nam do zdjęć.

Mijamy rozwidlenie z zielonym szlakiem do Rohackich Stawów, a po kilkunastu minutach Czarną Młakę, czyli Ťatliakove pleso, nad którym stoi Rohacki Bufet. Teraz pozostaje już tylko „spacer” asfaltową drogę na parking.