Słynąca z przepięknych, rozległych panoram Połonina Równa to jedno z bardziej znanych i chętnie odwiedzanych pasm górskich na ukraińskim Zakarpaciu. Duża w tym zasługa prowadzącej na samą górę betonowej drogi wojskowej, która jest bardzo popularna szczególnie wśród motocyklistów i kierowców samochodów 4×4. Na tzw. „betonce” można również spotkać rowery górskie. Szeroki i płaski grzbiet robi niezwykłe wrażenie, szczególnie wśród osób, które znają połoniny tylko od polskiej strony. Zobaczymy stąd: Ostrą Horę i Pikuj – najwyższy szczyt Bieszczadów Wschodnich, ale też polskie Bieszczady (Tarnicę, Halicz, Rozsypaniec), a przy dobrej pogodzie nawet Tatry. Niestety, na szczycie znajdują się betonowe pozostałości po radzieckiej bazie rakietowej i koszarach, które bardzo szpecą górski krajobraz.
Zobacz dodatkowe informacje:
DOJAZD EKWIPUNEK POGODA UBEZPIECZENIA
Więcej informacji praktycznych w panelu bocznym (PC) lub na końcu artykułu (mobilne).
Połonina Równa, zwana też Połonina Runa (ukr. Полонина Рівна – Połonyna Riwna) należy do Beskidów Połonińskich. Pasmo Połoniny ma około 15 km długości, rozciąga się między doliną Użu na północnym zachodzie, a doliną Wiczy na południowym wschodzie. Najlepiej zobaczyć mapkę poglądową w zakładce DOJAZD. Najwyższym szczytem pasma jest Riwna (1482 m), a wokół niej możemy zobaczyć takie szczyty: Lutańska Holica (1375 m), Ostra Hora (1405 m) i Munczył (1228 m) oraz Szeroki Menczył (1101 m).
Na szczyt Połoniny Równej prowadzą również szlaki piesze: od wschodu (znaki żółte) z Paszkowic (Пашківці) oraz od strony zachodniej z Lumszory (Лумшори) czerwonym szlakiem.
Widok na pasmo Połoniny Równej z drogi koło miejscowości Turji Remety (Тур’ї Ремети)
Naszą wycieczkę rozpoczynamy w miejscowości Turji Remety (ukr. Тур’ї Ремети), gdzie z głównej drogi skręcamy w kierunku zachodnim. Przejeżdżamy przez: wieś Turicja (Туриця) i zaraz za wsią zjeżdżamy z głównej drogi w prawo i kierujemy się na Lipowiec (Липовець) i Likitsary (Лікіцари).
Droga biegnie cały czas przez las, kończy się też stosunkowo dobra asfaltowa nawierzchnia, która przechodzi w szutrowy trakt – nierówny, dziurawy i z dużymi uskokami. Siłą rzeczy przejazd w takich warunkach jest bardzo powolny. Niezależnie od fatalnej jakości nawierzchni sama droga, chociaż wąska i kręta, jest bardzo urokliwa. Prowadzi głębokim jarem w lesie, z prawej strony towarzyszy nam potok Turchka, który płynie szerokim, kamienistym korytem, w kilku miejscach tworząc piękne kaskady. Dojeżdżamy do rozwidlenia dróg, znajduje się tutaj drogowskaz kierujący do obelisków upamiętniających zrzut lotników w czasie II wojny światowej. Przed tą tablicą skręcamy w prawo i dalej powoli pnąc się w górę dojeżdżamy do wsi Lipowiec – jest to ostatnia miejscowość na naszej trasie.
Drogowskaz do obelisków upamiętniających zrzuty lotników w czasie II wojny światowej
Panorama z drogi nad Lipowcem
Zaraz za Lipowcem zaczyna się 10 km odcinek betonowej drogi prowadzącej na szczyt Połoniny Równej. Teoretycznie jest to droga dla samochodów z napędem 4×4 oraz motorów, ale na trasie mijaliśmy też miejscowe osobówki: Dacie, Skody Octawie, Renault xxx, – wydaje się to nieprawdopodobne, ale wszystkie wyjechały na połoninę. Na pewno przejeżdżając warto zachować ostrożność – są miejsca, gdzie brakuje betonu oraz miejsca z dużymi uskokami, itd., które nie są bezpieczne dla pojazdów z niższym zawieszeniem. Trzeba tez uważać przy mijaniu się z samochodami jadącymi z naprzeciwka, może się zdarzyć, że będzie to „coś” dużego, np. ził, który wywiózł grupy zbieraczy borówek na połoniny.
Zaraz za wsią Lipowiec rozpoczyna się 10 km odcinek betonowej drogi prowadzącej na szczyt Połoniny Równej
Betonowa droga w kilku miejscach wygląda tak…
Duża część naszej drogi biegnie lasem, czym wyżej się wznosimy, tym częściej pojawiają się widokowe przesmyki. Ale prawdziwy przedsmak, tego co czeka nas na szczycie, pojawia się tuż powyżej granicy lasu.
Widoki z drogi na Połoninę Równą
Górną częścią drogi “betonki” prowadzi również czerwony szlak pieszy z Lumszory (Лумшори), więc trzeba jeszcze uważać na turystów.
Dojeżdżając na szczyt Połoniny Równej widzimy już zarys betonowych budowli pozostałość po radzieckiej bazie rakietowej i koszarach. Bazę rakietową zlikwidowano dopiero w połowie lat dziewięćdziesiątych XX w. Obecnie ściany zrujnowanych budynków służą graficiarzom. Nie da się ukryć, że i budynki i betonowa droga bardzo szpecą połoninę.
Widok na betonowe elementy na szczycie Połoniny
Szczyt Połoniny Równej
Szczyt Połoniny Równej
Na szczycie stoi obelisk poświęcony wojskom desantowym, które wyzwoliły te ziemie w 1944 roku.
Bunkry – pozostałości radzieckiej bazie rakietowej i koszarach na szczycie Połoniny Równej
Dzieła graficiarzy
Połonina Równa zaskakuje widokiem i to na wszystkie strony świata. Od północy zobaczymy m.in. piękny szczyt Ostrej Hory, kończącej grupę Połoniny Równej. Za nią widać Pikuj (1408 m), najwyższy szczyt w Bieszczadach Wschodnich.
Panorama ze szczytu Połoniny Równej
Panorama ze szczytu Połoniny Równej
Szczyt Połoniny Równej wykorzystują też paralotniarze.
Przy dobrej widoczności możemy zobaczyć całą Połoninę Borżawską ze szczytami Stoj (1677 m) i Wielki Wierch (1598 m).
Ze szczytu wracamy tą samą drogą, cały czas towarzyszą nam widoki na boczne granie połoniny. Praktycznie każda z nich jest poprzecinana drogami, po których jeżdżą off-roadowcy.
